منوی مدیریت محصول

حجت‌الاسلام والمسلمین عباس جعفری درباره حقوق متقابل شبکه امامت جمعه و مردم با اشاره به حدیثی از امام رضا (ع) اظهار کرد: نماز جمعه  نماز اجتماع مسلمانان است؛ جمعیت نقش اول را در نماز جمعه دارد.

وی ادامه داد: از سوی دیگر امام جمعه باید امام جمع باشد؛ امام یک گروه و محله و دسته خاص فایده‌ای ندارد و نمی‌تواند وظیفه اجتماعی خود را که به لحاظ شرعی بر عهده دارد، انجام دهد.

امام جمعه قره کهریز لازمه تحقق نماز جمعه صحیح را آگاهی مردم و امام جمعه به شرایط و حقوق خود توصیف کرد و بیان داشت: امام جمعه که امام جمع است، باید خصوصیات رهبران دینی و پیامبران را داشته باشد.

جعفری درباره خصوصیات امام جمعه که با رهبران دینی و پیامبران مشترک است ابراز داشت: امام جمعه باید با مردم باشد، میان مردم و به تعبیر امروز، مردمی باشد.

وی درباره خصوصیت دیگری از امام جمعه گفت: امام جمعه باید همراه و هم درد مردم باشد؛ گاهی اوقات برای مردم مشکلی پیش می‌آید؛ امام جمعه هم باید با مردم همراه باشد تا بتواند آن مشکل را برطرف کند.

امام جمعه قره کهریز افزود: امام خمینی (ره) فرموده‌اند که «امام جمعه باید زی طلبگی و ساده‌زیستی را فراموش نکند»؛ وقتی امام جمعه بخواهد در جمع و اجتماع باشد، زندگی او نیز باید در سطح مردم باشد؛ این خصوصیت طلبگی و زی طلبگی را هیچ وقت فراموش نکند.

جعفری ائمه جمعه موفق را کسانی ارزیابی کرد که حالت طلبگی را حفظ کرده‌اند و تصریح کرد: اکنون نیز که از برخی بزرگان یاد می‌شود و در صحبت‌های مردم از او تعریف می‌شود که فلان شخصیت در فلان شهرستان توفیقات داشته است، به خاطر همین طلبه بودن و حفظ زی طلبگی او است که ساده‌زیستی را رعایت کرده است؛ امام جمعه اگر با مردم بود و از مردم جدا نبود، موفقیت خواهد داشت.

وی درباره وظیفه سوی نماز جمعه که مردم هستند، گفت: جمع هم باید با امام جمعه باشند، هوادار او باشند؛ امام جمعه را یاری کنند و او را تنها نگذارند.

استاد حوزه علمیه با اشاره به اختلافات محلی مردم اظهار داشت: اگر امام جمعه از این اختلافات بی‌خبر باشد، از جامعه عقب می‌ماند و جمع متفرق می‌شوند؛ بنابراین امام جمعه باید تمام لوازم ایجاد وحدت جامعه را دارا باشد.

وی حقوق را متقابل عنوان کرد و گفت: اگر مردم وظایف خود را رعایت نکنند امام تنها می‌ماند و اگر امام علی (ع) هم باشد که تنها بماند پیشرفت چندانی نخواهد داشت؛ از سوی دیگر اگر امام با مردم نباشد و میان اجتماع نباشد و درد مردم را متوجه نباشد، نمی‌تواند در اجتماع امامت داشته باشد و به مردم خدمت کند.