سرمایه اجتماعی، یکی از اجزای ثروت ملت‌ها در کنار سرمایه طبیعی، سرمایه اقتصادی، فیزیکی و سرمایه انسانی است و شرط لازم برای نتیجه بخشی سایر سرمایه‌هاست. استفاده روز افزون واژه سرمایه اجتماعی در قلمرو‌های مختلف علوم اجتماعی، اقتصاد، علوم سیاسی، توسعه پایدار و نظام‌های مربوط به تدوین شاخص‌های اجتماعی توسط سازمان‌های تخصصی جهانی طی سال های اخیر، نشان از پذیرش نقش اجتناب ناپذیر این سرمایه در افزایش کیفیت زندگی، رفاه اجتماعی و تحقق توسعه پایدار در جوامع مختلف است.
اصول اسلامی نظیر وحدت، اخوت، عدالت، ، فضائل اخلاقی نظیر صداقت، وفای به عهد، حسن ظن، خوشرویی و ... در بعد شناختی، و اصولی نظیر تعاون، مشورت، مصابره، مرابطه، تکافل اجتماعی، در بعد ساختاری موجب تقویت سرمایه اجتماعی است. ادبیات دینی به صورت نظام مند تلاش دارد با ایجاد معرفت و آگاهی، اقناع سازی، انگیزه بخشی وهمراه سازی، روابط اجتماعی را پدید آورد و اساسا رشد و تعالی انسان بدون قرار گرفتن در شبکه روابط اجتماعی میسر نخواهد شد.
ایجاد سرمایه اجتماعی اقدامات فرهنگی می‌خواهد و در درجه اول بر عهده دستگاه‌هایی است که وظیفه آنها حفظ و ارتقاء فرهنگ عمومی و باورها و اعتقادات مردم است. نهاد مسجد و نماز جمعه در اسلام از بسترهای اصلی ایجاد و بسط و گسترش سرمایه اجتماعی است. امامان جمعه به عنوان ارکان اصلی شبکه هدایت عمومی کشور هستند و رابطه مستقیم با مقوله سرمایه اجتماعی پیدا می‌کنند به گونه ای که افراد را در شبکه ارتباطی هویت ساز، آگاه بخش، انگیزه آفرین و محرک قرار می‌دهند.
نسبت نماز جمعه و سرمایه اجتماعی در حال حاضر یکی از پروژه های دفتر مطالعات فرهنگی شورای سیاست گذاری ائمه جمعه است و باید بیشتر مورد مطالعه قرار گیرد و زوایای پنهان آن آشکارتر گردد نظیر:
1- تعریف سرمایه اجتماعی و مولفه‌های آن با رویکرد اسلامی چیست؟
2- ظرفیت های نماز جمعه در گسترش سرمایه اجتماعی در ابعاد سه گانه شناختی، ساختاری و ارتباطی آن چیست؟
3- راهبردها و برنامه‌های پیشنهادی برای استفاده از ظرفیت های نماز جمعه در ایجاد، توسعه و تعمیق سرمایه اجتماعی چیست؟
